In 2019 heeft de Finse regering, als onderdeel van de weg naar klimaatneutraliteit in 2035, als doel gesteld om het gebruik van turfenergie tegen 2030 te halveren. Naast de technische aspecten van de uitfasering was er de politieke toezegging om te zorgen voor een rechtvaardige overgang voor degenen die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van turfwinning. Middelen uit het Fonds voor een rechtvaardige overgang zijn toegewezen voor omscholing en hertewerkstelling van mensen die hun baan hebben verloren of dreigen te verliezen, met name jongeren.

Turfproductie vindt voornamelijk plaats in de regio's Zuid- en Noord-Ostrobothnië, Centraal-Finland en Lapland en biedt werk aan ongeveer 2500 mensen. Het grootschalige gebruik van turf voor energie in Finland begon in de jaren 1970, met sterke steun van de staat en de samenleving. De laatste tijd is de steun echter gestaag afgenomen door de milieueffecten van de oogst en het gebruik. Turfverbranding is verantwoordelijk voor 4% van het nationale energieverbruik, maar 12% van de totale broeikasgasemissies - gelijk aan de broeikasgasemissies van al het personenautoverkeer per jaar in Finland.

Vanwege de koolstofintensiteit en de dure ETS-vergunningen (Emissions Trading System) is de vraag naar turf veel sneller gedaald dan verwacht, waardoor de beloofde rechtvaardige overgang in gevaar komt. Dit werd bemoeilijkt door de politisering van turf en het gebrek aan aandacht voor de sociaal-culturele betekenis van lokale turfindustrieën, evenals verschillende percepties over het belang van turf voor de energiezekerheid en de nationale economie. Vervolgens is het transitieproces door bepaalde belangengroepen als 'roekeloos' bestempeld.